ความหมายของความสุข

อยู่บ้านทั้งเสาร์และอาทิตย์มา 2 อาทิตย์แล้ว รู้สึกว่าโหว๋งๆ เหงาๆ เบื่อๆ เซ็งๆ เหมือนชีวิตไร้ค่าจังเลย วันๆ นั่งดูทีวีให้หมดไปวันๆ เศร้าจัง ไม่รู้บรรยากาศพาไปด้วยรึเปล่า (ก็ฝนมันตกนี่หน่า) จะไปออกกำลังกายก็ฝนตกตารางเข้าคลาสก็ไม่ดีด้วย เซ็งไปกันใหญ่ มีความรู้สึกไหมว่าพอเราแก่ขึ้น เราก็เป็นคนอ่อนไหวมากขึ้น เมื่อก่อนไม่ค่อยเข้าใจทำไมพวกแม่ๆ เราพูดอะไรหน่อยก็น้ำตาปริ่มแล้ว ถึงจะไม่ร้องออกมาก็ตาม ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นเหมือนกัน แค่คิด หรือพูดเรื่องที่เราเคยทำให้เราร้องไห้ ต่อมน้ำตาก็เหมือนจะทะลักทะลายออกมาได้ทุกเวลา (แต่ก็ไม่เคยออกมาหรอกนะ ด้วยว่าเป็นคนไม่ชอบร้องไห้ให้คนเห็น) เราว่าสาเหตุ 1 คงมากจากการที่เราโตขึ้นรับรู้รูปแบบอารมณ์มามากมาย ผ่านประสบการณ์ในเหตุการณ์ต่างๆ มาเยอะ ทำให้เวลาได้รับรู้เรื่องราวจะมีความรู้สึกลึกซึ้งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่าตอนเรายังเด็กก็ได้ แต่ก็แค่คิดนะ เนี้ยแหละนะคนเรา พอว่างก็ฟุ้งซ่าน ช่วงก่อนก็ยุ่งทั้ง fitness ทั้งเรียน ทั้ง คลอสติกส์ ตอนนี้ก็ค่อยๆ เลิกกิจกรรมไปทีละอย่าง ว่าจะตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือซะที กองไว้เต็มบ้าน ยังไม่ได้อ่านเลย 555 ทำตัวให้เหงาก็เหงา ทำตัวให้สนุกชีวิตก็สนุก จริงไหม เหมือนที่เค้าบอกว่า

 

" ความหมายของความสุข ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณอยากให้มันเป็น "